• "Każdy człowiek zasługuje na szansę." Marek Kotański

  • "Każda porażka jest szansą, żeby spróbowac jeszcze raz, tylko mądrzej." Henry Ford

  • "Trzeba w coś wierzyć, jeżeli nie mogę wierzyć w siebie, dlaczego nie w Monar. Nic nie mam do stracenia, a jest nadzieja, że będę żyć." Marek Kotański

  • "Sumienie jest jedynym zwierciadłem, w którym odbijają się nasze błędy, trzeba umieć natychmiast je korygować." M.Kotański

  • "Najkrótsze wyrazy "tak" i "nie" wymagają najdłuższego zastanowienia." Pitagoras

COOKIES

 

Co to są Cookies?

 

Ciasteczka (ang. cookies) to niewielkie pliki przechowywane na na komputerze przez odwiedzane witryny i zawierają informacje, takie jak preferencje witryny lub status logowania. Ciasteczko zazwyczaj zawiera nazwę strony internetowej, z której pochodzi, „długość życia” ciasteczka (to znaczy czas jego istnienia), oraz przypadkowo wygenerowany unikalny numer służący do identyfikacji przeglądarki, z jakiej następuje połączenie ze stroną internetową.

 

Polityka plików Cookies

 

1. W związku z udostępnianiem zawartości serwisu internetowego grabowo.org stosuje się  tzw. cookies, tj. informacje zapisywane przez serwery na urządzeniu końcowym użytkownika, które serwery mogą odczytać przy każdorazowym połączeniu się z tego urządzenia końcowego, może także używać innych technologii o funkcjach podobnych lub tożsamych z cookies. W niniejszym dokumencie, informacje dotyczące cookies mają zastosowanie również do innych podobnych technologii stosowanych w ramach naszych serwisów internetowych. Pliki cookies (tzw. "ciasteczka") stanowią dane informatyczne, w szczególności pliki tekstowe, które przechowywane są w urządzeniu końcowym użytkownika strony grabowo.org. Cookies zazwyczaj zawierają nazwę domeny serwisu internetowego, z którego pochodzą, czas przechowywania ich na urządzeniu końcowym oraz unikalny numer.

 

2. Pliki cookies wykorzystywane są w celu:

 

    1. dostosowania zawartości stron serwisu internetowego do preferencji użytkownika oraz optymalizacji korzystania ze stron internetowych; w szczególności pliki te pozwalają rozpoznać urządzenie użytkownika serwisu internetowego i odpowiednio wyświetlić stronę internetową, dostosowaną do jego indywidualnych potrzeb,
    2. tworzenia statystyk, które pomagają zrozumieć, w jaki sposób użytkownicy serwisu korzystają ze stron internetowych, co umożliwia ulepszanie ich struktury i zawartości


Ciasteczka używane przez grabowo.org nie są wykorzystywane do identyfikacji Użytkownika czy ustalania jego tożsamości. Informacje w nich zawarte w szczególności nie zawierają żadnych danych osobowych dotyczących Użytkownika.

  

3. W wielu przypadkach oprogramowanie służące do przeglądania stron internetowych (przeglądarka internetowa) domyślnie dopuszcza przechowywanie plików cookies w urządzeniu końcowym użytkownika. Użytkownicy serwisu mogą dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących plików cookies. Ustawienia te mogą zostać zmienione w szczególności w taki sposób, aby blokować automatyczną obsługę plików cookies w ustawieniach przeglądarki internetowej bądź informować o ich każdorazowym zamieszczeniu w urządzeniu użytkownika serwisu internetowego. Szczegółowe informacje o możliwości i sposobach obsługi plików cookies dostępne są w ustawieniach oprogramowania (przeglądarki internetowej). Niedokonanie zmiany ustawień w zakresie cookies oznacza, że będą one zamieszczone w urządzeniu końcowym użytkownika, a tym samym będziemy przechowywać informacje w urządzeniu końcowym użytkownika i uzyskiwać dostęp do tych informacji.

 

4. Często zadawane pytania z odpowiedziami

 

Jak wyłączyć pliki cookies w przeglądarce ?

 

Firefox

Chrome

Internet Explorer

 

RYS HISTORYCZNY

Herb Domu

         Majątek Grabowo należał do posiadłości von Borcków już w roku 1510.  Wymieniany jest wówczas w patencie na lenno wydanym Karstenowi Borke, synowi Heinricha Borke, zwanego Czarnym Rycerzem. W latach 1689, 1713 i 1740 Grabowo określane było jako stare lenno von Borcków. W 1749 r., po śmierci kapitana Christiana Rüdigera von Borcke przeszło na własność wdowy po nim, Barbary Margarethe z domu von Köller. W 1752 r. sprzedane zostało za 5.500 talarów podpułkownikowi Christianowi Emstowi von Schnell. Z rąk jego spadkobierców przeszło w posiadanie podporucznika Schrödera, przez którego w 1769 r. sprzedane zostało majorowi von Schack. Ten ostatni w 1711 sprzedał Grabowo za 7.512 2/3 talara kapitanowi i tytularnemu proboszczowi katedralnemu Erdmannowi Curtowi von Borcke. On zaś, powiększywszy dobra grabowskie o nowy obszar lasów, w 1780 i 1781 r. odstąpił Grabowo dyrektorowi Ziemstwa Peterowi Matthiasowi Georgowi von Borcke w zamian za majątki Niegrzebia i Polakowo. W 1804 r. do majątku w Grabowie należały folwarki Byszewo i Zdzisławice. W 1828 roku właścicielami Grabowa byli bracia von Borcke. W 1842 r. jako właściciel wymieniany jest Otto von Borcke. Z rąk tego ostatniego Grabowo przeszło w 1866 r. w posiadanie Gurta von Borcke, którego własnością pozostawało jeszcze w 1874 r. W dziesięć lat później majątek — ciągle należący do von Borcków — liczył 694,08 ha ziemi, w tym 449,53 ha gruntów ornych i aż 204,04 ha lasów. W 1905 r. właścicielem Grabowa byt radca ziemski (Lancischaftsrat) Kurt von Borcke, zamieszkały w Szczecinie, a w 1914 r. i co najmniej jeszcze w końcu lat 20-tych — rotmistrz w stanie spoczynku Otto von Borcke. W przededniu I wojny światowej wielkość majątku wzrosła do 817 ha ziemi, z czego 535 ha stanowiły grunty orne. W 1939 r. właścicielem majątku liczącego 819 ha ziemi był Jürgen von Borcke.     

 

Herb von Borcke

        Zachowany do dziś dwór powstał prawdopodobnie w trzech fazach. W I połowie XIX w. wzniesiono w skromnych klasycystycznych formach parterowy korpus nakryty wysokim, prawdopodobnie naczółkowym dachem. W połowie, lub w II połowie XIX w. przedłużono dwór w kierunku wschodnim — świadczy  o tym nieproporcjonalna długość istniejącego obecnie korpusu, asymetryczne usytuowanie wejścia do dworu i hallu w jego wnętrzu oraz odmienny układ wnętrza dobudowanej, wschodniej części. W końcu stulecia dobudowano utrzymane w formach neorenesansowych piętrowe skrzydło od strony zachodniej. Wówczas też, lub być może nieco później adaptowano do funkcji mieszkalnej poddasze , budując z obu stron dachu obszerną wystawkę. W ewidencji parku grabowskiego (z 1977 r.) podano za ówczesnymi użytkownikami obiektu rok 1889 jako datę rozbudowy dworu — była ona zapewne widoczna na budynku przed jego kolejnym przekształceniem w latach 70-tych XX w. Po 1945 r. majątek Grabowo upaństwowiono tworząc tu Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 70-tych wchodziło ono w skład Łobeskiego Kombinatu Rolnego, Zakład Suliszewice. W dworze mieściły się wówczas biura gospodarstwa, stołówka dla pracowników, przedszkole, pokoje gościnne. W latach 1976-1977 przeprowadzono remont kapitalny budynku, będący w istocie dewaloryzującą przebudową jego głównej, starszej części. W 1992 r. majątek, wraz z całym zespołem podworskim przejęty został przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, Oddział Terenowy w Szczecinie. W 1997 r. dwór, wraz z budynkami gospodarczymi i parkiem przekazano w dzierżawę Stowarzyszeniu „Monar", które utworzyło w Grabowie ośrodek odwykowy dla osób uzależniony od narkotyków. Po wstępnych pracach adaptacyjnych nowo powołany Zakład Opieki Zdrowotnej otwarto w lipcu 1997 r.

Źródło: http://westernpomerania.com.pl/

  Grabowo dwór   mapa   Grabowo dwór

 

Historia rodziny von Borcke

       Historia miast Łobez, Resko i Węgorzyno jest ściśle związana z historią rodu von Borcke. Wszystkie trzy miasta zostały założone przez tę rodzinę. Przez stulecia wpływali oni na rozwój i historię tych obszarów. Dopiero w XIX w. przy okazji reformy administracyjnej miasta te straciły statut prywatnej własności Rodu Borków.
Korzeni rodowych Borków szukano przez długi czas we wczesnym średniowieczu. Światło w tej sprawie wniósł dokument z 1186/87, który został odnaleziony w 1745 roku.  Wspomina się tam o " Pribislaus filius Borkonis -(syn Borkos'a)". W dokumencie o nadaniu praw własności ziem na wyspie Wolin probostwu w Kamieniu, powołuje się na świadka wyżej wspomnianego Przybysława. O jego ojcu Borku I, którego dziś uważa się za protoplastę Rodu nic nie wiadomo. Zakłada się iż Borko I  pochodzenia był szlacheckiego. Rozwój drzewa genealogicznego Rodu liczy się dopiero od Borka II. To właśnie jego wymienia się w dokumencie Księcia Warcisława III z dnia 03.03.1251 r. jako świadka wraz z rycerzem Sandą - (Borko et Sanda milites nostri).  Jego synowie Johanes i Jakobus pojawiają się w roku 1282, a Nicolaus w 1295 r. Właśnie On po raz pierwszy używa imienia swojego ojca jako nazwiska. Sygnując wystawiony 1 stycznia 1297r. dokument zastawiający za 83 marki wieś dla Klasztoru w Koszalinie, jako Nicolaus Borko.

       Borko II pojawia się w dokumentach - aktach historycznych od roku 1251 jako rycerz, a od roku 1253 jako Kasztelan Kołobrzeski, lub jako Burgrabia. Od roku 1251 bierze udział w licznych wydarzeniach. Należał do Pomorskich wielmożów, którzy zajmowali znaczące pozycje polityczne na dworze Książęcym w czasie wielkiej migracji zachodnio-niemieckiego rycerstwa na ziemie Pomorskie. Podniosło to rangę nie tylko Rodowi Borków.Wszyscy oni byli zrównani w prawach z rycerstwem zachodnio-niemieckim i występowali na tych samych płaszczyznach. W roku 1251 Borko wraz z rycerstwem niemieckim występuje w orszaku Księcia Barnima I i Warcisława III w Wismarze, gdzie podpisywano umowę Lubecką. Pozycję swoją i jej znaczenie zawdzięcza prawdopodobnie temu, że w drugiej połowie XIII w. spowolniała migracja niemieckiego rycerstwa, na tereny na wschód od Odry, dzięki czemu było więcej możliwości na korzystniejsze usadowienie się we wcześniej zajętych pozycjach.

Herb von Borcke


       Mimo, iż nazwisko Rodu Borków pojawia się kilkakrotnie w dokumentach związanych z terenem ziem nadodrzańskich, to nie należy upatrywać w tym fakcie, związków rodzinnych z tą ziemią. Wielkim prawdopodobieństwem, natomiast, popartym licznymi dokumentami; - korzenne miejsce Rodu to okolice Kołobrzegu. W kołobrzeskich i białogardzkich dobrach posiadał Borko liczne, choć bardzo rozdrobnione połacie ziemi, co zostało udokumentowane w wielu zapisach urzędowych. Czy nieruchomości te odziedziczył, czy też sam nabył, możemy tylko dociekać i przypuszczać.W Kołobrzegu i okolicy był tylko urzędnikiem książęcym - Kasztelanem, co nie upoważnia do twierdzenia, że jakoby wywodził się z tych okolic.

       Istnieje szereg wątpliwości co do przynależności ziemskiej (terenowej) Rodu von Borków. Jedna z nośniejszych tez mówiła o "starym Rodowym kręgu". Podtrzymuje ją między innymi i samo określenie; "stary krąg", które jest wyróżnione przez Borka. Na jego pieczęci - dokument z 11.01.1282 r. widnieje napis: "de Vressow" i miejscowość Fritzow koło Kołobrzegu, chociaż już od 16.08.1271 r. w dokumentach określa siebie jako -" Borco dominus de Lobis", a od 14.11.1280 r. jako " nobilis de Lobis". Po tym jak Kołobrzeg otrzymał niemieckie prawa miejskie, a tym samym zniesione zostało zarządzenie o kasztelanii, przeniósł się więc on do Fritzow. I jest prawdopodobne, że właśnie wtedy poszukiwał nowych terenów. Co go skłoniło do opuszczenia ziemi kołobrzeskiej i osiedlenia się w górnym dorzeczu Regi, dziś jest nam nieznane. Przyczyny przeniesienia się na inne tereny można upatrywać w tym, iż w owym czasie Biskup Kamieński zamieniając w roku 1248 z Księciem Barnimem I, swoje ziemie położone wokół Stargardu, na ziemie położone na wschód od Parsęty, zwiększył zasięg wpływów.
Może przez taki rozwój wypadków poczuł się Borko ograniczony i w związku z tym szukał większej niezależności i samodzielności na nowych terenach. Konieczność przeprowadzki mogła być podyktowana także zmiennością i potrzebą polityczną Księstwa Pomorskiego. Słabo zaludnione ziemie na południu Księstwa należało chronić przed ciągłymi najazdami margrabiów Brandenburskich. W owych czasach najczęściej chroniono tereny zaludniając je, budując zamki i grody. Borko więc zadeklarował swoją ochotę, w tym względzie Księciu, a że był znany jako sprawny i zaradny administrator, jego oferta została przyjęta. Zasiedlał więc dziewicze obszary górnego biegu Regi, budując zamki, zakładając grody i miasta. Rozumiał pewnie, iż ta działalność tak dla niego jak i dla jego następców, przyniesie wiele tak politycznych jak i gospodarczych korzyści, choć zapewne zdawał sobie sprawę z trudnego położenia. Bo z jednej strony musiał przecież zająć konkretne stanowisko co do polityki Księstwa, a z drugiej strony rozumieć i znać interesy margrabiów Brandenburskich. Robiąc to co zostało odnotowane przez historię, wykazał się dużą zręcznością dyplomatyczną i polityczną. Opuszczając ziemię Kołobrzeską i przenosząc się na tereny nad Regą, dotychczasowe dobra rozdysponowuje: sponsorując fundacje zakonne i klasztorne, sprzedając lub też darując jak np. dla klasztoru w Kołobrzegu darowuje ziemie nazywane "Haken".

Herb von Borcke

 
      Od roku 1271 Borko określa się "dominus de Lobis" - pan na Łobezie. Od roku 1275 on i jego synowie systematycznie i sukcesywnie zasiedlają ziemię łobeską, reską i węgorzyńską. A wraz z nimi ich dzierżawcy z dawnych terenów. Świadczą o tym nazwy wsi i osad, które wraz z ludźmi przywędrowały tutaj: Bussow - Bełczna koło Kołobrzegu, Grabow koło Kamienia, Bonin koło Koszalina, Rogów koło Białogardu. Zasięg terenów zagospodarowanych wtedy, dzisiaj jest już trudno wskazać. Najprawdopodobniej była to duża część puszczy, łąk i bagien. Powstało wtedy dużo osad wiejskich, grodów i miast. Jako sprawny organizator i człowiek, którego wymienia się w wielu historycznych dokumentach tamtej epoki, dał dowód, że rozumie swój czas, umiejętnie wykorzystując sytuację, czym stworzył trwałe podwaliny dla swoich następców, którzy teraz mogli i sprzeciwiali się, tak Książętom Pomorskim jak i margarabiom Brandenburskim. 
       Kolejne generacje powiększyły znacznie posiadłości rodowe. Odnaleźć można członków rodziny z dużymi posiadłościami  w okolicy Stargardu Szczecińskiego tj. Pęzina z okolicznymi wioskami, na obszarze Pomorza Przedniego ( na południe od Anklam) w Marchii brandenburskiej z miastem Złocieniec i okolicami, w Prusach wschodnich, w Nadrenii oraz w Saksonii. Książęta pomorscy w XIV wieku nadali rodzinie jak i paru innym znaczącym rodom na Pomorzu, w zamian za liczne zasługi przywilej wznoszenia budowli obronnych jak i pałacy. Ten mały krąg do , którego zaliczali się Borkowie, byli tak zwanymi panami na zamkach i w pałacach. Po tym jak w 1637 roku wygasła linia Książąt Pomorskich, i po tym jak zakończyła się wojna trzydziestoletnia, Szwedzi dostali Pomorze Zachodnie, wyspę Rugię, Szczecin i część ziem na wschód od Odry, Brandenburgia dostała Pomorze Tylnie oraz Kamień Pomorski z siedzibą Biskupów. Borkowie znajdując się pod nowymi rządami, zaproponowali swoją służbę w administracji i armii, gdzie objęli kierownicze funkcje i stanowiska. Wielu członków rodziny objęło wysokie urzędy w Królestwie pruskim. Wśród nich znajdował się m.in. marszałek polny, generał Adrian Bernhard Graf von Borcke (1668-1741), który od 1717 do 1720 kazał wybudować chyba najpiękniejszy na Pomorzu Zachodnim pałac barokowy w Starogródku, a który niestety został zburzony pod koniec ostatniej wojny światowej. Znamienitą osobowością, humanistą, otwartym na naukę i sztuki piękne był pruski minister Caspar Wilhelm von Borcke (1704-1747), urodzony w Złocieńcu, postawił sobie pomnik wiecznej pamięci poprzez swoje tłumaczenia i prace historyczne.

       Reasumując, w przeciągu całego historycznego okresu zasłużyło się wielu członków rodziny, panom Pomorza, Brandenburgii, Szwecji, Saksonii albo pruskim książętom, tak w okresie wojennym jak i pokojowym, zajmując ważne stanowiska, urzędy na dworach  jak i w służbie wojskowej. Jako lennicy, rycerze, radcy, wójtowie, namiestnicy i włodarze. Ale i w służbie mundurowej jako oficerowie, ministrowie, i urzędnicy zajmowali istotne stanowiska, dochodząc godności i dając przykład późniejszym pokoleniom.
Do 1945 roku gospodarowano na większości  pierwotnego majątku na Pomorzu Zachodnim i na Pomorzu Tylnim, co  stanowiło własność rodzinną. Okres po 1945 roku spowodował utratę wszystkich nieruchomości i ruchomości. Dzisiaj większa część rodziny mieszka w Niemczech, a część w USA.                    



Historię rodziny opracował i opublikował : Dr Wulf - Dietrich von Borcke 2006
 Tłumaczyła: mgr Gabriela Rutkowska 2007

Źródło: http://www.borcke.com/

 

PRZYJĘCIA

Jeśli chcesz zostać przyjęty do naszego ośrodka skontaktuj się z nami telefonicznie:
nr telefonu: 91 397 50 00
od poniedziałku do piątku w godzinach  8.00 - 16.00

 

 ZASADY PRZYJĘCIA:


1. Termin przyjęcia do ośrodka ustalany jest po wcześniejszej konsultacji telefonicznej.

2. Po umówieniu terminu przyjęcia do ośrodka  należy zgłosić się między godziną 9:00 a 16:00.

3. W dniu przyjazdu do ośrodka należy być trzeźwym.

4. Po przyjeździe do ośrodka warunkiem przyjęcia jest podpisanie oświadczenia o zapoznaniu się z dokumentami określającymi prawa i obowiązki pacjenta oraz z procedurami obowiązującymi w ośrodku.




CO OBOWIĄZKOWO TRZEBA MIEĆ ZE SOBĄ W DNIU PRZYJĘCIA:


Skierowanie do szpitala psychiatrycznego- wystawione przez lekarza.  Wzór skierowania do pobrania.

W przypadku istniejącej diagnozy psychiatrycznej wymagane jest zaświadczenie od prowadzącego lekarza psychiatry z informacją o aktualnym stanie zdrowia, stwierdzającego remisje choroby i brak potrzeby hospitalizacji psychiatrycznej, a także dokumentacja medyczna dotycząca przebiegu leczenia choroby

Dokument Tożsamości – Dowód Osobisty, tymczasowy Dowód Osobisty lub Paszport.

Rzeczy osobiste – środki higieny, obuwie, odzież i obuwie sportowe, klapki pod prysznic, odzież i obuwie robocze.

 


CZEGO DO OŚRODKA NIE MOŻNA ZABRAĆ:


telefonu komórkowego;


odzieży i przedmiotów zawierających reklamy alkoholu, symboli związanych z narkotykami;



zdjęć w gronie znajomych zażywających narkotyki oraz zdjęć osób, z którymi wiążą się 
wspomnienia związane z imprezami lub wspólnym odurzaniem się;



zwierząt;

 



 
Program Naszego Ośrodka realizowany jest zgodnie z Kodeksem Etyki 
Międzynarodowej Federacji Społeczności Terapeutycznych.

CO WARTO O NAS WIEDZIEĆ?

     Ośrodek znajduje się w Grabowie, niewielkiej wiosce położonej 7 km od miasteczka Łobez, w województwie zachodniopomorskim. Na terenie ośrodka znajdują się: boisko trawiaste, boisko do gry w siatkówkę, boisko do koszykówki, piłki halowej oraz ścianka wspinaczkowa. W ośrodku jest pokój muzyczny, studio nagrań, sala bilardowa, siłownia, sala telewizyjna i kinowa, salka komputerowa i pracownia sitodruku. W ramach terapii duży nacisk kładziony jest na naukę zdrowego stylu życia i aktywnego spędzania czasu. Organizowane są obozy terapeutyczne (spływy kajakowe, wyjazdy w góry), biwaki nad pobliskimi jeziorami, rajdy piesze i rowerowe. Prowadzone są grupy rozwoju zainteresowań: fotografii i sitodruku, dyskusyjny klub filmowy, historyczna, teatralno-kabaretowa, muzyczna, turystyczno-wspinaczkowa, sportowa, piłkarska, łucznictwo oraz kowalstwa artystycznego. Możliwe jest podjęcie nauki szkolnej poza terenem ośrodka na poziomie: gimnazjalnym, średnim i wyższym.

     Ośrodek posiada kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia na leczenie osób uzależnionych od środków psychoaktywnych. Leczenie jest bezpłatne, finansowane przez NFZ.

 

W NASZYM OŚRODKU OBOWIĄZUJĄ CZTERY GŁÓWNE ZASADY:

- abstynencja narkotykowa i alkoholowa;
- zakaz kradzieży;
- zakaz agresji słownej i czynnej;
- zakaz kontaktów seksualnych pomiędzy pacjentami;

 

WAŻNYM ASPEKTEM TERAPII SĄ STAŁE, POWTARZAJĄCE SIĘ ELEMENTY PLANU DNIA.

Przykładowy plan dnia w naszym ośrodku:

 7.00 - pobudka, toaleta, bieg, śniadanie
 8.00 - Spotkanie poranne (podział pracy i obowiązków)
 8.30 - praca
11.00 - przerwa na II śniadanie
11.30 - c.d. pracy oraz spotkania grup etapowych
14.00 - zajęcia sportowe
15.00 - obiad
16.00 - społeczność
18.00 - kolacja
19.00 - spotkania indywidualne, zajęcia integracyjne, spotkania grup rozwoju zainteresowań, czas wolny
23.00 - cisza nocna

 

 

Program naszego Ośrodka realizowany jest zgodnie z Kodeksem Etyki Międzynarodowej Federacji Społeczności Terapeutycznych.

RYS HISTORYCZNY